Nieuw-Zeeland Noord Eiland – Bij Whakapapa linksaf

Kia Ora!

Op de ferry van Noord naar Zuid… Dat betekent dat we de helft van Nieuw-Zeeland al achter ons laten! Maar, zoals op sommige campervans vermeld staat: “The glass is half full and the other half was delicious”. Dus wij treuren niet en genieten van de mooie dingen die we al gezien hebben, want mooi was het!

Na een op zich prima nachtvlucht (met bier! Terwijl we met Malaysia Airlines vlogen, DE vliegmaatschappij van het Islamitische en dus grotendeels alcoholvrije Maleisië!) begonnen we in Auckland met toch wel de grootste jetlag tot nu toe. Dus na een paar uur slapen (gelukkig hadden er meer kamergenoten op de dorm last van het tijdverschil en was het lekker rustig) en voor het eerst in tijden weer eens boodschappen doen en zelf koken, ging de eerste dag in Nieuw-Zeeland vlot voorbij. In de paar dagen die we daarna nog hadden voordat we onze camper gingen ophalen, hebben we de stad verkend, onze route voorbereid (met heel veel (ongevraagde) input van andere reizigers :)) en een moppie Nederland meegepakt in de vorm van Rembrandt van Rijn schilderingen in de Art Gallery.

Toen was het tijd om onze camper op te halen en aan de roadtrip te beginnen! Het is een prima bakkie, met wel wat meer km op de teller dan verwacht (meer dan 3 ton en het is geen diesel…), wat meer gepiep en gekraak dan misschien goed voor hem zou zijn en met maar 1 werkende gaspit, maar hij heeft ons toch maar mooi het hele Noord Eiland al over gekard ;) De sticker op het dashboard ‘Keep left!’ is meer dan eens zinvol gebleken en de ruitenwissers zijn meer dan eens per vergissing aan gegaan, maar al met al zijn we zonder brokken het eiland over gesjeesd (nou ja, bergop gaat het niet zo vlot, maar een kniesoor die daar op let).

We wilden onze eerste avond proosten met een biertje, maar die kregen we niet mee van de supermarktmedewerker, want: “She looks under 25”…. Paspoort op dat moment niet bij ons, dus dat feest ging niet door. Ondanks dat hebben we prima geslapen op het bedje dat we iedere avond opnieuw in elkaar moeten knutselen. Na wat watervallen was het tijd om een typisch Nieuw-Zeelands fenomeen te bewonderen: glowworms in grotten. Grappig om deze lichtgevende wormpjes te zien. Het lijkt net kerstverlichting. Ook het hyperactieve en allesbehalve mensenschuwe vogeltje (de fantail) dat bezoekers voor de grot verwelkomt vonden we erg de moeite waard :)

De Bay of Islands was onze volgende bestemming. Dit is een heel mooi gebied in het noorden van Noord Eiland, maar het is er ook vaak slecht weer. Wij moesten ons tempo aanpassen aan de weersomstandigheden en zijn op een stormachtige dag de Waitangi Treaty Grounds gaan bezoeken. Dat is een voor dit land belangrijke plek waar de Maori en de Britten een overeenkomst hebben getekend over hoe ze met elkaar zouden samenleven in Nieuw-Zeeland. Leerzaam en door de bijbehorende culturele Maori voorstelling ook best grappig.

De invloed van de Maori is trouwens goed merkbaar, heel concreet bijvoorbeeld in de plaatsnamen. Echt niet uit te spreken, noch te onthouden voor ons simpele zielen! Een greep uit het aanbod: Aratiatia, Hiruharama, Kauaeranga, Matukituki, Paekakariki, Ruapekapeka, Urupukapuka en Waikoropupu. En nu jullie…

Na deze culturele activiteit en met wat kalmer weer, zijn we met een boot de zee op gegaan om dolfijnen te spotten. Gelukkig waren er nieuwsgierige rakkers genoeg en hebben we ze goed kunnen zien. Ook de bekende ‘Hole in the rock’ hebben we bekeken, waarna we de boot af zijn gestapt op Russell: voormalig ‘Hellhole of the Pacific’. Met door die naam hooggespannen verwachtingen schetsten de rustige straten met keurige tuintjes onze verbazing. Hoewel er geen dronken zeemannen te bekennen waren, hebben we onze ogen goed de kost gegeven bij het uitzichtpunt en op het schitterende Long Beach.

Bij Port Albert konden we vanwege onze ‘self contained’ sticker op de camper gratis overnachten op een heel afgelegen, rustige plaats. Echt leuk waar we dankzij deze sticker allemaal kunnen komen! Soms is de gratis ‘camping’ niet meer dan een parkeerplaats, soms is het een afgelegen idyllisch plekje, soms is er geen water noch een wc en daarom kiezen we eens in de zoveel nachten toch voor een betaalde camping met iets meer faciliteiten. Daar maken we dan als echte Nederlanders meteen volop gebruik van door bijvoorbeeld allerlei eten voor te koken (om ons eigen gasflesje te sparen ;)), al onze apparaten op te laden, onze watertank bij te vullen en te douchen dat het een lieve lust is! Het leven hier in Nieuw-Zeeland is al duur zat :)

Via een paar stranden ten westen van Auckland (Bethells Beach en Piha Beach, met tot Cora’s genoegen glitterzand) gelegen aan een scenic route zijn we vervolgens naar de Coromandel Peninsula gereden. Om daar het toeristische hoogtepunt Cathedral Cove te bezoeken, moet je vroeg uit je bedje. Als je tenminste niet in een grote stoet wilt lopen. Omdat wij een zeer gewild plekje op de parkeerplaats hadden bemachtigd, konden we in alle vroegte aan de wandeling langs de kust beginnen. Dit bleek zeer de moeite waard te zijn! We hebben een hoop mooie panorama’s gezien en zijn het grootste gedeelte van de meute voor kunnen blijven. Na nog een mooi strand in de buurt te hebben bekeken, zijn we naar het plaatsje Murupara gereden. We wilden wat weg van de ‘beaten track’ en zijn daarom via een lange gravelweg in Whirinaki Forest beland, dat we zo goed als voor onszelf hadden. Daarna konden we de drukte van het toeristische Lake Taupo goed hebben en vonden we het gluren bij de campervan-buren juist wel weer leuk: moeten zij ook elke avond hun bed in elkaar knutselen? Doen al hun gaspitjes het? Waar laten zij hun spullen? Wat eten ze vanavond?

Goed uitgerust en lekker op tijd zijn we naar Whakapapa gereden: onze uitvalsbasis voor het maken van de mooiste eendaagse trek van Nieuw-Zeeland: de Tongariro Alpine Crossing. Genietend van het Lord-of-the-Rings landschap en de prachtige Emerald Lakes (en een klein beetje mopperend vanwege de lastige afdaling), bleken we ondanks het grote gevreet in Azië nog goed in vorm te zijn en hebben we de trekking in een mooie tijd volbracht. Omdat we met de eerste shuttle terug naar de camping konden, waren de douches ook nog beschikbaar; geen overbodige luxe kunnen wij stellen ;) Die avond konden wij met een lekkere Nieuw-Zeelandse Chardonnay (het paspoort gaat nu standaard mee bij het boodschappen doen) proosten op het volbrengen van deze tocht.

Na nog wat korte wandelingen in Tongariro National Park zijn we de bekendste vogel van Nieuw-Zeeland gaan bekijken: de Kiwi. Deze vogel kan niet vliegen, is zo groot als een basketbal en een beetje lomp. Niet heel verwonderlijk dus dat bijvoorbeeld honden er gek op zijn en dat de Kiwi met uitsterven bedreigd wordt… Gelukkig wordt er van alles aan gedaan om deze grappige pluizenbol en nationale mascotte te laten overleven. Wij hebben ons steentje bijgedragen door het Pukaha Mount Bruce National Wildlife Centre te bezoeken. Daar hebben wij met eigen ogen een aantal zeer zeldzame vogels kunnen bewonderen, waaronder een takahe (die eerder al uitgestorven was verklaard) en een wit exemplaar van de bruine Kiwi (volgen jullie het nog?). Omdat we diertjes heel leuk vinden en er een boswandeling te lopen was, hebben we zo goed als een dag doorgebracht in dit sympathieke park. ’s Avonds bij de camping stuitten wij op een ware middeleeuwse festiviteit! Inspirerende omgeving, dat Eketahuna ;)

We zijn zelfs nog langer in Eketahuna gebleven dan vooraf bedacht, omdat Ron op een of andere onverklaarbare manier een “boil” had opgelopen. Het begon als iets kleins dat leek op een onderhuids pukkeltje, maar groeide in een paar dagen tijd uit tot een klein ei! Niet prettig en een soort van tikkend tijdbommetje, dus op naar een health centre. Aldaar bevestigde de zuster dat het toch wel een uit de kluiten gewassen exemplaar was en daarom werden we doorverwezen naar een arts, die antibiotica voorschreef. Het ei zal het lichaam nu hopelijk snel gaan verlaten...

Wellington was de laatste stop op Noord Eiland. Hier kun je het ene na het andere fantastische lokaal gebrouwen biertje proberen, maar omdat een van ons aan de antibiotica zit, ging dat feest niet door… Gelukkig heeft Wellington nog meer te bieden. Omdat in deze stad veel films zijn opgenomen, wordt het ook wel Wellywood genoemd. Een bezoek aan Weta Cave, bekend van enorme producties als King Kong, Lord of the Rings en Avatar, kon daarom niet uitblijven. Heel leuk om op de foto te kunnen met de trollen uit The Hobbit en een ware ork uit LOTR :)

Nu zoals gezegd op weg naar Picton, waar we onze eerste nacht op Zuid Eiland zullen doorbrengen. Werkelijk iedereen, ook de bewoners van Noord, zegt dat Zuid nog veel mooier is dan Noord, dus wij zijn reuze benieuwd! We gaan er vanuit dat de tweede helft van het glas ook delicious is ;)