Zuidelijk Laos en Vietnam – Liever te dik in de kist (dan weer een feestje gemist)

Xin chào trouwe lezers!

Weken geleden sloten wij ons laatste blog af met de mededeling dat we naar party town Vang Vieng zouden afreizen. Daarna is het stil geweest. Jullie zullen je vast afvragen hoe het ons vergaan is. Ga er dus maar eens goed voor zitten dan praten we jullie bij over het vervolg van onze belevenissen in Laos en Vietnam!

We kunnen concluderen dat de regeringsmaatregelen in de voormalige feeststad effect hebben gesorteerd. We zijn twee nachten in Vang Vieng geweest en we hebben geen enkele verdrinking of hartaanval gezien. Niet eens een comazuipertje gespot. Het ‘spektakel’ zat vooral in de scootertocht die wij gemaakt hebben. Rondom Vang Vieng heb je een aantal watervallen en zogenaamde Blue Lagoons die in een scootertochtje van een paar uur te combineren zijn. Niet lang nadat je het plaatsje uitrijdt houdt het asfalt echter op en lijkt de route meer op een crossbaan. Omdat het behoorlijk regenachtig was, zijn wij in opperste concentratie om (soms) en door (vaak) alle plassen heen gehobbeld. Modder tot bovenop het bolletje! De lagoons waren niet adembenemend mooi, maar wel aangename plekken om even de beentjes te strekken en af te koelen. Het leukste waren de typische plattelandsdorpjes waar we doorheen gereden zijn. Af en toe was het slalommen tussen de koeien door en we waren er trots op dat we zonder glijpartij of gespiesd kalf de scooter weer af konden leveren.

De volgende stop was Vientiane, de hoofdstad van Laos. Geen hele mooie stad, maar wel een paar puike tempelcomplexen die een bezoek waard waren. Grappig om de monniken daar bij de loempiakraam te zien staan en de broodnodige sojasaus de tempel in te zien dragen om hun lunch compleet te maken :) Verder zijn we over de plaatselijke nightmarket gewandeld, langs de altijd aanwezige Mekong rivier. Deze markt kon helaas niet tippen aan die van Luang Prabang, dus eten deden we deze keer elders. Omdat het weer niet al te best was en het toilet veelvuldig bezocht moest worden (toch een tikkie teveel kruiden op misschien?), waren het al met al rustige dagen in en om het hostel. Koffietje drinken, serietje kijken; net een Hollandse zomer eigenlijk ;)

Vanuit Vientiane zijn we per bus doorgegaan naar Savannakhet. Blijkbaar reizen de meeste toeristen liever door naar Thailand, want in Savannakhet hebben we maar weinig westerlingen gezien. We waren daar een behoorlijke bezienswaardigheid en hebben wat afgezwaaid naar de jongste locals! De plaats zelf heeft geen echte must-sees en in zekere zin past dat bij Laos. Het toerisme is hier minder ontwikkeld dan in de omringende landen en er zijn minder hoogtepunten dan in bijvoorbeeld Vietnam. Wat in Laos overigens wel uitstekend ontwikkeld is, is de tolheffing. Voor bijna iedere brug, hoe gammel ook, moet je betalen. Je koopt dan wel een retourtje. Dat dan weer wel.

In Savannakhet zaten we in een uitstekend guesthouse met hele ruime kamers, de hele dag koffie en thee tot onze beschikking en een prima ontbijtje. Om onze lokale centjes op te maken hebben we ons uitgebreid laten masseren (een mens moet wat…) en op de sfeervolle nightmarket de beste blueberry smoothie allertijden op! Al met al een ontspannen en gepaste manier om ons bezoek aan Laos af te sluiten.

Vanuit Savannakhet zijn we Vietnam weer in gebust. We konden na een redelijk soepele grensovergang dezelfde bus weer in op weg naar Hué: onze eerste bestemming in het tweede deel van Vietnam. In Hué wachtten de toeristische trekpleisters weer op ons, maar eerst moest er Vietnamese Dong gepind worden. Dat viel nog niet mee. We hebben wel zes of zeven pogingen ondernomen voordat we eindelijk eens geld meekregen en dat alles bij een temperatuur van ruim vijfendertig graden. Alleen de Agribank bleek de Rabopas te accepteren; achteraf zagen wij het verband, maar ‘je gaat het pas zien als je het doorheb’ :)

Met onze gepinde Vietnamese centjes zijn we naar de Citadel ofwel de Verboden Paarse Stad gegaan. Dit is een groot afgesloten complex in hartje Hué waar de Vietnamese royals zich vroeger ophielden. Jullie raden het al: hier hebben we weer die nodige kekke tempels, draken en Boeddhabeelden mogen aanschouwen. En dan te bedenken dat slechts 20 van de oorspronkelijke 148 gebouwen de beschietingen tijdens de oorlogen met Frankrijk en Amerika hebben overleefd. Om 148 gebouwen te bezichtigen was het ook te warm. En het zou te lang gaan duren; wij moesten op tijd terug zijn voor het happy hour in ons hostel. Once again: een mens moet wat…

Gelegen in het midden van Vietnam, bevindt Hué zich nabij de voormalige Demilitarised Zone (DMZ). In de oorlog was dit het niemandsland tussen Noord en Zuid Vietnam. Anno 2017 valt in de DMZ nog genoeg te zien wat aan deze oorlog herinnert. Een bezoek aan Vietnam is niet compleet zonder deze bezienswaardigheden te hebben bezocht. Vandaar dat wij in een bus vol toeristen naar plekken als de Tuong Son National Cemetery en de Khe Sanh Combat Base zijn gereden. Tussen de bunkers en greppels staan nog flink wat Amerikaanse tanks en vliegtuigen. Het meest indrukwekkend vonden we het bezoek aan de goed bewaard gebleven Vinh Moc Tunnels. Hier ondergronds hebben ruim 90 families zich jarenlang voor de Amerikanen verborgen weten te houden. Je moet er maar tegen kunnen, zo lang in het donker leven. Wij zagen een grote groep Nederlandse toeristen met claustrofobische neigingen die niet veel verder kwam dan de ingang. Tunnelvisie zullen we maar zeggen ;)

Hoi An, onze volgende stop, is volgens velen de mooiste stad van Vietnam. Deze vroegere havenstad is tegenwoordig deels afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Een ware verademing met al die scooters! Het oude centrum heeft het geschopt tot Unesco World Heritage Site, kortom pittoresk met een hoofdletter P. De route van Hué naar Hoi An is op zich al de moeite waard. Vandaar dat wij niet voor een directe verbinding kozen, maar voor de toeristische route langs een typisch Vietnamese markt, een mooi strand, een bergpas en de magnifieke Marble Mountain. Eenmaal in Hoi An hebben we netjes de voorname huizen, tempels en Japanse brug in het oude centrum bezocht. ’s Avonds was het een lekker kitscherige bedoening in de stad met een overvloed aan lampionnen, verlichte draken en versierde bruggen. Stiekem vonden we het best wel sfeervol. Niet in de laatste plaats omdat de voedselstalletjes weer van hoge kwaliteit waren: curries, smoothies, mango- en ricecake, (Vietnamese) pannenkoeken, springrolls, sticky rice, noodlesoep, kokoskoffie en ga zo maar door! Teveel om op te noemen en heeeel lastig kiezen! Dat deden we dus maar niet en daarom komen we straks rollend in plaats van vliegend naar huis… ;) Tussen alle lekkernijen door zijn we naar het nabij gelegen strand gefietst om ‘uit te buiken’ en toch nog luttele calorietjes te verbranden…

Hoi An is de ideale plek om je voor weinig geld een maatpak of cocktailjurk te laten aanmeten. Met al dat gevreet leek ons dat niet zo’n goed idee. We hebben het daarom maar bij een Norhtface rugzak gelaten. Ook een goede deal.

Omdat er in Vang Vieng maar lafjes gefeest wordt tegenwoordig besloten wij ons geluk eens te gaan beproeven in Nha Trang, het ‘Salou van Vietnam’. Met zijn vele resorts en hordes Russische toeristen is deze strandplaats net een tikkie minder pittoresk dan Hoi An. Neemt niet weg dat ze een prima strand hebben waar wij met plezier een paar dagen op onze handdoek zijn neergevlijd. De boog kan tenslotte niet altijd gespannen zijn ;)

Na de hitte van Nha Trang hadden we behoefte aan een koelere plek. Da Lat was daarom een logische keuze. Deze plaats ligt wat hoger en het is hier een graad of 10 koeler dan in de rest van het zuiden. Na aankomst hebben we meteen een bezoekje gebracht aan het Crazy House. De Lonely Planet beschrijft dit, op de haar kenmerkende wijze, als ‘een kruising tussen Gaudi en Lord of the Rings overgoten met zuur’… Wij konden ons daar niet meteen een voorstelling van maken en vonden dat het achteraf gezien niet zou misstaan in de Efteling.

Ons guesthouse in Da Lat was niet heel bijzonder, op een ijzersterke troef na: het avondeten was er geweldig! We wisten vooraf dat er voor de gasten zou worden gekookt, dus toen we om 18.30u beneden kwamen en alles op tafel zagen staan, waren wij in de veronderstelling dat er nog meer mensen zouden aanschuiven. Hadden wij het even mis ;) De dagen erna at er af en toe nog weleens een gast mee, maar zowel kwantitatief als kwalitatief bleef het diner onverminderd dik in orde! Ons meest gedenkwaardige ‘happie & sappie’ hebben wij echter niet in ons hostel genuttigd, maar tijdens een tourtje in de omgeving van Da Lat. “Hoe zit dat dan Ron en Cora?” horen we jullie denken. Welnu, dat zullen we eens vertellen. Tijdens dit uitstapje hebben wij zowel insecten opgepeuzeld als ‘wezelkoffie’ gedronken. Wezelkoffie wordt gemaakt van koffiebonen die eerder door de wezels zijn gegeten en deels zijn verteerd. Voor wie dit allemaal niet zo smakelijk vindt klinken: wees gerust. Het viel allemaal wel mee. De krekels waren gefrituurd, dus dan smaakt alles eigenlijk hetzelfde en de door de wezels uitgepoepte koffiebonen worden gelukkig nog dagenlang bewerkt voordat ze in de koffie terecht komen. Het beetje wezelkoffie dat we ophebben vonden we eigenlijk best lekker en bijzonder zacht van smaak.

Na een paar dagen Da Lat, vanwege de vele koffietentjes en regen door ons omgedoopt tot het Seattle van Vietnam, waren we voldoende afgekoeld en klaar voor de volgende strandbestemming Mui Né. Als plaats is Mui Né sfeervoller dan Nha Trang, alleen is het strand een stuk smaller en vervuilder. Gelukkig hadden wij daar afdoende op geanticipeerd door een hostel met relaxt zwembad te boeken. Ook die dagen zijn we dus goed doorgekomen, om vervolgens door te bussen met een sleeperbus overdag (blijf dan maar eens wakker!) naar onze laatste bestemming in Vietnam.

Op dit moment zijn we in Ho Chi Minh City, beter bekend als Saigon. Het aantal steegjes, eetstalletjes en scooters is bizar groot. Als we ons hier een weg doorheen kunnen banen gaan we morgen nog een kijkje nemen in het War museum. Dat lijkt ons een passend slot van ons verblijf in Vietnam. Maandag gaan we door naar Nepal. Da’s andere koffie ;)