Carratera Austral, wat ben je hobbelig!
24 februari 2017 - Futaleufú, Chili
Hola chicos!
Hierbij een glimp van onze avonturen in zuidelijk Chili, het was me wat :)
Onze vorige blog stopte met onze aankomst in Chile Chico. Om daar te komen was een beetje een uitdaging, omdat het een klein, redelijk onbekend plaatsje in Noord Patagonia is en openbaar vervoer hier niet altijd goed werkt. Tot aan de Argentijnse controlepost ging nog wel, maar van daaruit is het de bedoeling om naar de Chileense grens te lopen. Dit zou ongeveer 2 km zijn en heel 'easy, no problem, nothing on the hand', maar in werkelijkheid ging het om 6,5 km! Best pittig met volle bepakking en in de stralende zon. Gelukkig werden we na ongeveer een half uur lopen voor een zacht prijsje opgepikt door een ondernemende Chileen die ons naar de grensovergang bracht, daar op ons wachtte en ons netjes bij ons hostel heeft afgezet. Aan vriendelijke Chilenen geen gebrek.
Na aankomst in ons hostel hebben we lekker even een uiltje geknapt om bij te komen en daarna hebben we voor de volgende dag een tochtje naar het nationaal park Jeinimeni geregeld. In dat park waren we van plan het helderblauwe water in te duiken, maar toen dat maar 8 graden bleek, zijn we in een dappere poging niet verder gekomen dan de knietjes... Verder zijn we in Chile Chico 2 keer van hospedaje/hostel gewisseld en hebben mede op die manier het echte Chileense leven op 3 plaatsen beleefd. Onze tweede hospedaje was een bijzondere ervaring, met een plafond zo laag dat we niet rechtop konden staan (ik denk dat een paar vrienden van Ron, die tijdens de verhuizing o.a. vanwege hun lengte zo nuttig waren, er alleen dubbel gevouwen in hadden gekund!), een lamp die boven ons hoofd kapot klapte en, als uitsmijter, een moeder en dochter die de afwas voor je deden :)
Hoewel we op een bepaald moment weer verder wilden gaan, bleek de bus die we in gedachten hadden voorrang te geven aan het vervoeren van locals en hadden ze door dat wij niet in die categorie vallen... Daarom zijn we een dagje later naar het volgende plaatsje, Puerto Rio Tranquilo, gegaan. Het plan was om van daaruit een gletsjer te beklimmen en bij helder weer naar de marmergrotten te gaan, maar op de plek van bestemming aangekomen, bleek het te gieten en de verwachting was dat dat nog wel even zo zou blijven. Dus besloten we meteen door te gaan naar de volgende plaats: Coyhaique. Dat was echter makkelijker gezegd dan gedaan... De bus van die dag zat al vol en de volgende dag om 8 uur 's ochtends konden we onszelf op een lijst laten zetten, in de hoop dan diezelfde dag mee te kunnen. So be it, dus wij op zoek naar een plek om te overnachten. Alles vol... Toen ons werd gevraagd of we met een paar anderen een taxi wilden delen naar Coyhaique, leek dat dus een goed idee. Uiteindelijk (letterlijk: uiteindelijk) kwam de taxi, hebben we nog een paar uur heen en weer hobbelend over de Carratera Austral (legendarische 'snel'weg hier, soms met asfalt, vaak niet) gereden om 's avonds laat in Coyhaique aan te komen. En ook daar: alles vol... De wanhoop toch wel enigszins nabij, bleek bij 1 hospedaje nog 1 eenpersoonsbedje op een kamer met 3 anderen beschikbaar te zijn en daar zijn we toen opgelucht samen in gekropen. Heeeerlijk geslapen overigens! En de beste mensen onze eerste klompjessleutelhanger dankbaar cadeau gedaan :)
We zijn daarna nog 2 nachtjes gebleven (ieder in een eigen bedje wel) en hebben een nationaal park bezocht, zijn lekker uit eten geweest, hebben biertjes gedronken en zijn daarna op weg gegaan richting de Argentijnse grens. Wederom een hobbelige rit, met een lange en regenachtige tussenstop, maar onze laatste bestemming in zuidelijk Chili, Futaleufu, was het zeker waard! Twee nachten in een mooie B&B met tweepersoonsbed en eigen badkamer! Een luxe die we ons nog niet eerder hadden gepermitteerd... Vanochtend hebben we op eigen houtje een intensieve hike gedaan in een mooi nationaal park even buiten Futaleufu. We werden netjes afgezet door een van de lokale hiking mensen en het liften op de terugweg was ook geen enkel probleem, bij de tweede auto was het al raak! Zojuist hebben we appelcompote op van onze zelf geraapte appels. Het komende laatste nachtje slapen we weer in een hostel. Het kan ten slotte geen feest blijven ;)
Morgen met de bus naar de Argentijnse grens, om van daar uit door te gaan naar Esquel in Argentinië. Ons idee is om weer een stuk omhoog te gaan door Argentinië en ergens ter hoogte van Santiago, Chili weer in te gaan.
We houden jullie op de hoogte! En blijven jullie vooral reacties sturen, leuk om te lezen :)
Bijzondere ervaring, dat hostel voor dwergen. Ziet er reusachtig uit op de foto (Koosje). Lijkt me inderdaad leuk daar een keer iemand van 2m in te stoppen. Als challenge...
Lieve beestjes in overvloed, zie ik. De man zou dat poesje zo mee hebben genomen, allergisch of niet. Hup, in de tas, past er nog wel bij. ;p
Mooie verhalen en foto's klein ding, ga zo door.
Liefs, mede namens je broeder (de man kan 't zelf wel, heeft 'ie gezegd, woehahaaa).
Liefs Kirsten
Van jullie ervaringen, zoals met het openbaar vervoer en de huisvesting, kunnen wij als thuisfront ook nog wat leren. Zo kan ’t dus ook en het uiteindelijk wordt het doel toch wel bereikt. Zeer de moeite waard allemaal. Nieuwsgierig naar wat er nog komen gaat . . . . . .
De foto's zijn ook super om te zien. Het is er prachtig wat betreft omgeving, maar wat betreft aandacht voor huizen kan het beter! ;-)
Liefs, Gemma
Dikke kus uit het regenachtige en oersaaie, in vergelijking met jullie verhalen, (lees; je mist niks hier) Nederland . Goede reis en veel plezier!
Én niets dan 5-sterren resorts voor Ron natuurlijk, ik had je moeten waarschuwen Cora ;) :D
Genietse en groeten vanuit het Noordelijke Amerika, Rik
Dikke kus vanuit x-land..... X