Nepal - Pikante plaatjes en geprikkelde zintuigen

Namasté,

Namasté? Zijn jullie in India geweest dan? Nee dat niet, maar deze groet is één van de vele gelijkenissen die Ron ziet met India: de kleuren, de geuren, de outfits (met name van de dames), de rommel op straat, het eten, de hand-in-hand lopende mannen, de werkelijk overal rondhangende koeien, de centrale plaats van religie in het dagelijks leven, de lijkverbrandingen langs de rivier, de riksja’s etc. Een hele interessante mix die alle zintuigen prikkelt!

Omdat Tibet voor ons niet doorging en we in plaats daarvan naar Nepal zijn gegaan, was dit stukje van onze reis georganiseerd door een reisbureautje in Nederland. Als gevolg hiervan was alles geregeld: de transfer van het vliegveld naar het hotel, alle activiteiten, het vervoer, de hotels, meestal ook het eten… Ongekende luxe voor ons! Ook de accommodaties waren allemaal 1 à meerdere tandjes luxer dan we gewend zijn, dus de nacht na een lange reisdag hebben we heerlijk geslapen in een supergroot bed in een supergrote kamer met een supergrote eigen badkamer met ligbad! Nepal kon meteen al niet meer stuk ;)

De eerste 2 dagen stonden in het teken van sightseeing in Kathmandu. We werden opgehaald en zijn met chauffeur en gids op pad gegaan naar een paar kekke tempels. De uitleg over het Boeddhisme door onze Boeddhistische gids begon meteen op volle kracht. Hoewel wij na een paar maandjes Azië wel dachten te snappen hoe een en ander ongeveer in elkaar zit, blijkt dat ver bezijden de waarheid… We hebben soms het idee dat ze zelf ook niet precies weten hoe of wat, want waar de ene gids het over een handjevol goden heeft, noemt een andere een getal van maar liefst 3 miljoen goden (!!), terwijl het Hindoeïsme (wat weer bijzonder veel raakvlakken heeft met het Boeddhisme) er niet minder dan 33 miljoen (!!!) heeft. Of dat nog niet ingewikkeld genoeg is, worden de voornaamste goden ook nog op allerlei verschillende manieren afgebeeld: staan, liggend, de handen op tal van manieren gevouwen, met apen- of olifantenkop, met twee op meerdere armen etc. Nee, eerlijk gezegd hebben we er niet zo veel van begrepen…

Naast het aantal goden en de verschillende namen voor deze goden, is het fenomeen ‘The Living Goddess’ al even ondoorzichtig. Toch delen we graag onze hierover opgedane kennis met jullie. Je weet tenslotte nooit wanneer het nog eens in een quiz naar voren komt. Deze levende godin is een 3-jarig meisje als belichaming van een zekere Hindoe godin. ‘Zal dan wel een Hindoestaans meisje zijn’, horen we jullie denken. Maar nee, de huidige kersverse Living Goddess komt uit een Boeddhistische familie! En als er een nieuwe Living Goddess moet komen (zodra de huidige godin 13 jaar oud geworden is, komt er een nieuwe), hoe wordt deze dan gekozen? Nou, ze moet aan een aantal criteria voldoen: ze moet uit de juiste kaste komen, er mag nog geen bloed uit haar lichaam gekomen zijn (ze mag geen littekens hebben), ze moet haar volledige gebit al hebben, ze moet dezelfde horoscoop hebben als de koning (best lastig nu er al een aantal jaar geen koning meer is) en het meest bizarre criterium: ze mag geen angst tonen als er in een donkere kamer allemaal mannen met enge maskers om de groep meisjes (de potentiële godinnen) heen dansen en als er vervolgens geofferde buffelhoofden aan hen worden getoond! Alle meisjes (die op dat moment 2 of 3 jaar oud zijn) die dan wel bang zijn, zijn geen Living Goddess materiaal. De huidige Goddess is een paar weken terug verkozen. Ze moest erg huilen toen ze bij haar ouders en tweelingbroertje werd weggehaald, maar zoals Corry Konings al zong: huilen is voor haar te laat. De pedagogen onder onze lezers zullen er vermoedelijk kippenvel van krijgen! Nou ja, we hebben weer een hoop geleerd zullen we maar zeggen. En jullie nu dus ook.

Ok, na al deze toch wel interessante informatie hebben we ook veel mooie dingen gezien (naast de oren werden ook de ogen getrakteerd door de gids). Wat veel indruk op ons maakte, waren de oude steden Patan en Bhaktapur. Deze eerste had echt het meest schitterende paleis met houtsnijwerk dat we ooit gezien hebben! De tweede oude stad was vooral indrukwekkend vanwege de enorme schade die de aardbeving van 2 jaar geleden heeft aangebracht. Er wordt zichtbaar hard gewerkt om de schade te herstellen, maar er is nog een lange weg te gaan… Desondanks hebben we genoeg interessante dingen kunnen aanschouwen, waaronder een aantal bijzonder pikante plaatjes als versiering van sommige tempels… Kamasutra is er niets bij! Ons is wederom niet helemaal duidelijk wat dit met het geloof te maken heeft, maar vermakelijk (en leerzaam ;)) was het wel.

Na al dit cultuurgeweld werd het tijd voor wat natuurgeweld. Vanuit Kathmandu werden we via een ontzettend slechte weg naar Pokhara gereden en zijn we ter plekke in het wederom super de luxe hotel het zwembad in gesprongen om bij te komen van de uren durende, hobbelige rit. De dag erna begon onze vierdaagse trekking, dus we namen het er nog even van.

Voor de start van de trekking zijn we naar Nayapul gereden, alwaar de porter klaar stond om de backpack van ons over te nemen. Onze gids voor deze trek hadden we in Kathmandu al ontmoet en naast dat hij veel ervaring had en de weg goed wist (hetgeen altijd een plus is bij een gids), had hij de fijne gewoonte om steeds te zeggen hoeveel uur we nog moesten lopen. Wat was daar dan precies zo fijn aan? Nou, dat hij steevast teveel uur opnoemde. En dat de tocht dus altijd korter duurde dan hij vooraf had gezegd. Vooral Cora kon dat erg waarderen. 

Op dag 1 liepen we van Nayapul naar Ulleri, via een trap met 3.500 treden…. Een zweterig dagje, welke herinneringen opriep aan ons bezoek aan FItz Roy in Argentinië en het beklimmen van The Chief in Canada (wat een treden mensen!). Dag 2 naar Ghorepani was kort qua lopen, omdat we er op dag 3 echt flink tegenaan moesten. Die dag zijn we in alle vroegte opgestaan, om via weer ontelbaar veel treden Poonhill op te lopen en de zonsopkomst te aanschouwen. Deze was gelukkig echt prachtig! We hadden veel geluk, want de mist trok op, de wolken verdwenen en we hebben de hele Annapurna range in volle glorie kunnen zien.

Na de afdaling en het ontbijt, klommen we vrolijk verder (een andere kant op, waarom zou je anders eerst dalen…) om na nog een uur of 7 klimmen en dalen aan te komen in Ghandruk voor de laatste nacht van de trek. Die avond begon de spierpijn op volle kracht op te komen… De laatste dag terug naar Nayapul was alleen maar naar beneden, maar dat deed de getergde beentjes niet persé goed. Gelukkig was de volgende bestemming opnieuw het luxe hotel met zwembad in Pokhara, waar we een rustdagje hadden (het activiteitenschema zat goed in elkaar kunnen we stellen! Alsof het reisbureau het vaker gedaan heeft :)) Het was ook de hoogste tijd voor een flinke handwas, alsook voor het uitzoeken van de foto’s, dus de rustdag zat in no time weer vol. Ook hebben we die dag de lokale specialiteit qua eten, Dal Bhat, eens goed en veelvuldig tot ons genomen. ‘Dal Bhat power, 24 hour’ is hier een bekende uitspraak, dus om op krachten te komen was dit het perfecte maal :)

Na Pokhara stond een bezoek aan Chitwan op het programma. Een heel ander stukje Nepal! Waar we ons tot dat moment tegoed hadden gedaan aan cultuur en landschappen, was het in Chitwan tijd voor jungle. Tijdens een kanotocht vlogen de krokodillen ons (weliswaar niet letterlijk) om de oren. Ook aan mooie vogeltjes geen gebrek. In het elephant breeding centre hebben we gek genoeg voornamelijk olifanten gezien… En het meest memorabele feitje van onze hele reis geleerd: dat een olifantenpiemel wel een meter lang is en 16 cm in doorsnee! Ook dit werd weer beeldend gebracht. Er werden mogelijk nog meer wetenswaardigheden genoemd, maar nog vol van de Kamasutra plaatjes rondom de tempels in Kathmandu hebben we vooral deze onthouden…

Om even bij te komen van al deze interessante informatie, werden we getrakteerd op een traditionele dansvoorstelling. Deze groep mannen had vooral veel lol in de dans met de stokken: lekker hard tegen elkaars stok meppen! En daar hadden wij dan weer lol om. En zo was de cirkel weer rond en werd het tijd voor een jeepsafari. Deze begon een beetje saai (midden op de dag, dus bloedheet en geen dier te zien) maar werd toch wel heel leuk toen we een aantal neushoorns spotten, alsook hele mooie hertjes en zelfs een beer! Een sloth bear oftewel een lippenbeer, die hadden we nog niet eerder gezien. Hij was wel te snel weg voor de foto, dus jullie moeten ons maar op ons woord geloven… Het eind van de jeepsafari was nog een spektakel, toen we uit de jeep moesten om naar de boot te lopen en daarbij het pad kruisten van een wilde olifant die niet zo blij was met ons gezelschap. Na een vlot holletje over drijfzand (waarbij een mede toerist een slipper moest achterlaten) zijn we allemaal heelhuids aan de overkant gekomen en konden we gaan bijkomen in wederom een luxe hotel met dito kamer.

Tijdens de terugrit van Chitwan naar Kathmandu hadden we weer dezelfde chauffeur als een paar keer eerder. Omdat onze laatste dag in Nepal tevens de laatste en belangrijkste dag van een 5-daags festival is, nodigde hij ons uit om deze dag bij hem thuis te komen vieren. We zijn net terug van deze festiviteiten en het was me een feestje! In een ieniemienie kamertje zaten we met onze chauffeur, zijn moeder, zijn twee zussen en hun kinderen op bed danwel op de grond. Het idee van deze dag is dat de zussen hun broer(s) eren door een tika op zijn voorhoofd te maken, een krans om zijn nek te hangen en hem een bord vol eten cadeau te doen. Hij op zijn beurt geeft hen geld. Wij werden als gasten ook als ‘broer’ behandeld en kregen dus ook een tika, een krans en een bord vol eten. Vervolgens moesten wij een tika bij de zussen maken, een krans omhangen en hen wat geld geven. Na dit ritueel moest er gegeten worden en uiteraard schafte de pot Dal Bhat :) Na zo’n honderd dankbetuigingen, knuffels, kussen, een paar nieuwe Facebook vrienden en met een meer dan volle buik zijn we vervolgens weer bij ons hotel afgezet.

Nu is het wachten op de transfer naar het vliegveld, om in het vliegtuig naar Maleisië te stappen. Gelukkig hebben we genoeg proviand meegekregen om de nachtvlucht zonder knorrende maag te doorstaan ;)