Cambodja – In het spoor van Lara Croft

Soo-a s’day,

Na de groepsreis in Mongolië was het in Cambodja weer even omschakelen voor ons. Niet langer de luxe van een gids, maar gewoon weer op eigen benen! In dit blog lezen jullie hoe het ons is vergaan.

Levendig en warm waren de eerste indrukken. En de tweede, derde, vierde… Een echte cultuurshock was het niet, maar het blijft bijzonder om te zien hoeveel Cambodjanen er op een scootertje passen (zeker 5!), hoeveel tuktuks er in een stad kunnen rijden (aantal onbekend), hoeveel eettentjes er op een vierkante meter passen (idem), hoeveel rijen dik het verkeer door een straat past (8?) etc.

Die eerste indrukken en de hitte hebben we bij een koud biertje op het dakterras van ons hostel eerst maar eens een plekje gegeven. Na een goede nacht slapen, was het tijd om nader kennis te maken met de Cambodjaanse/Khmer keuken. Die tig eettentjes per vierkante meter bieden voor weinig bijvoorbeeld een noodlesoep, een fruitshake of rijst met curry. Zoals reeds bekend kunnen onze magen best wat hebben, daarnaast zitten er in de hostels in Azië geen keukens en is het eten langs de kant van de weg lekker en goedkoop. Koken is de komende tijd dus niet nodig (noch mogelijk)!

Voor, tijdens en na alle lekkernijen werd het tijd voor culturele activiteiten. We zijn maar meteen begonnen met de inktzwarte periode uit de recente Cambodjaanse geschiedenis: het moorddadige regime van Pol Pot. We hebben zowel de beruchte S21 gevangenis (ookwel Tuol Sleng genoemd) als de Killing Fields in Phnom Penh bezocht. In zekere zin is het indrukwekkend om daar rond te lopen, maar bovenal is het ellendig. Onvoorstelbaar dat binnen 3 jaar en 8 maanden ongeveer 20 á 25% van de Cambodjaanse bevolking is omgebracht en zo kort geleden ook (eind jaren 70). Daar waren we toch wel een beetje beduusd van.

De volgende dag was met een bezoek aan het nationale museum en het koninklijk paleis een stuk luchtiger. We hebben duizenden Boeddhabeelden en een hoop pracht en praal gezien. Het museum was alvast een mooie voorbereiding voor ons geplande bezoek aan Angkor Wat.

Behalve musea en paleizen heeft Cambodja ook tropische eilanden in de aanbieding. Helaas weten ze niet goed maat te houden. De toegangsprijzen voor de toeristische trekpleisters zijn de afgelopen jaren verdubbeld en de eilanden worden, naar Thais voorbeeld, in rap tempo volgebouwd met resorts. Uit betrouwbare bronnen hadden wij vernomen dat Koh Rong Samloem nog redelijk onontgonnen is, dus de keuze voor het eiland was snel gemaakt. Doordat onze bus er niet de geplande 4,5 maar ruim 7 uur (!) over deed, hadden we de laatste boot eigenlijk al lang en breed gemist. Gelukkig is tijd een relatief begrip in Cambodja. Na een telefoontje door de een of ander (hierover later in dit blog meer), was de “kapitein” ondanks een volle boot bereid om op ons te wachten. En reeds wachtende toeristen hebben nu eenmaal geen inspraak ;) Jammer genoeg waren de weergoden ons niet gunstig gezind. Vanaf het moment dat we op de boot stapten is het gaan regenen en waaien. Eigenlijk is dat tijdens ons hele verblijf op het eiland zo gebleven… Het kan dan wel regenseizoen zijn, maar dat is nou ook weer niet de bedoeling! Door alle regen hebben we niet veel van Koh Rong Samloem gezien, maar wel veel van het voortkabbelende leventje van de locals meegekregen. Dat had ook wel wat. Al kaartend en lezend konden we de spelende kinderen en honden vanaf ons terras goed gade slaan. Ook was het voor ons niet ver lopen naar “The fishhook”, een foodtruck met uitstekende lokale specialiteiten. Kortom, wij kwamen de tijd daar best door. Toen we het eiland eenmaal moesten verlaten, leek de zon zowaar door te breken maar “gelukkig” braken de plensbuien weer los toen wij bepakt en bezakt richting de boot gingen. De easy going locals hadden nog maar weinig progressie geboekt met het repareren van de pier, zodat we hier niet over maar langs (!) moesten lopen/ waden om de boot te bereiken… Nou ja, hebben we toch nog een soort van kunnen zwemmen daar ;)

Eenmaal aan wal moesten we nog in de juiste bus zien te komen die ons terug naar Phnom Penh zou brengen. Wij vinden het best wel bijzonder hoe het overstappen hier gaat. De eerste de beste Cambodjaan die jou vraagt of je vervoer nodig hebt, vertel je dat je al een kaartje hebt. Diegene gaat dan vanzelf bellen naar de betreffende boot- of busmaatschappij om je te laten oppikken door een tuktuk-chauffeur. Hoewel de beller er dan dus zelf geen Riel noch Dollar aan verdient, lang niet iedereen Engels spreekt hier en ons Cambodjaans niet vloeiend te noemen is, werkt het nog ook!

De tweede keer Phnom Penh was voor ons alleen een tussenstop op weg naar het noorden. We zijn een nachtje in het sympathieke plaatsje Battambang verbleven. Van daaruit wilden we via een mooie boottocht doorreizen naar Siem Reap, maar omdat er weer regen voorspeld was, hebben we daar vanaf gezien en zijn we met de bus gegaan.

Siem Reap is de stad waar alle toeristen uiteindelijk terecht komen, omdat het vlakbij de tempels van Angkor ligt. Dit enorme complex is de topattractie van Cambodja. Wij zijn niet 1, niet 2, maar 3 dagen (nou vooruit 2,5) op pad geweest om alles te bekijken.

Dag 1 was ingeruimd voor de toeristische hoogtepunten: Angkor Wat, Angkor Thom en Ta Prohm (ook bekend als de Tomb Raider tempel). Die dag hadden we behalve een tuktuk-chauffeur ook een gids bij ons. Zijn Engels was niet al te best, dus over de achtergrond van de Angkor tempels hebben we jullie niet veel te melden. Het ware talent van deze man zat namelijk niet in de informatieoverdracht, maar in de fotografie! “Loop daar maar naartoe. Kijk even deze kant op. Zet je pet eens af. Ah nice, that’s a good one. Nee nee, even wachten, straks komt er een betere plek om foto’s te maken”. Het leek wel een fotoshoot! Tijdens onze inmiddels bijna 7 maanden durende reis is het nog niet voorgekomen om in een dag de camera leeg te krijgen, maar onze gids kreeg het bijna voor elkaar. Wij hebben er heel veel lol om gehad en het moet gezegd: er zit best een aantal schone plaatjes tussen.

Dag 2 hebben we zonder gids gedaan en aangezien onze tuktuk-chauffeur een doorgewinterde Angkor Wat driver was, kwamen we ook die dag prima door. We moesten alleen wel weer aan de selfies… Na ieder tempelbezoek plonsden wij volgens goed gebruik lekker in het zwembad van ons guesthouse en dronken wij een koele pilsner of vruchtenshake. De avond van onze “tempel rustdag” hebben wij een bezoek gebracht aan Phare, een circus met voormalige Cambodjaanse straatkinderen in de hoofdrol. Dit was zonder meer een wervelende show. Wat een talent en enthousiasme! Zeker een aanrader.

Dag 3 van Angkor Wat hebben we een groepje wat verder weg gelegen tempels bezocht. Tevens de oudsten van het land en volop in de steigers voor renovatie, maar wij als inmiddels tempel experts konden de schoonheid er toch van inzien :)

Onze laatste avond in Siem Reap zijn we maar eens een kijkje gaan nemen in de lokale pubstreet; na die enorme bak aan cultuur leek ons dat wel wat. We vliegen tenslotte pas vanavond naar Vietnam, dus we konden uitslapen… De live muziek was niet echt heel mooi, maar de terrassen zaten vol (ondanks een stevige plensbui zo nu en dan) en het bier smaakte goed, dus we kunnen stellen dat we Cambodja in stijl hebben afgesloten!

Geniet van de Nederlandse zomer en tot de volgende keer!