Mongolië – leven als nomaden

Sèn bènoo,

De eerste kennismaking met Azië (voor Cora) is geslaagd! De Mongolië expeditie zit erop en was zeker een succes :)

Na een lange reis van Canada naar Mongolië, waarin we 15 uur hebben overgeslagen en ineens 6 uur zijn gaan voorlopen op de Nederlandse tijd, zijn we in hoofdstad Ulaanbaatar aangekomen. Omdat we in Mongolië een georganiseerde reis hadden geboekt, stond er op het vliegveld iemand op ons te wachten met een bordje met ‘mevrouw Cora en meneer Hendrikx’ erop: wat een luxe! In het hotel hebben we onze meegenomen boterhammetjes opgegeten en zijn snel naar bed gegaan, om de jetlag de das om te doen. De dag erna hadden we tijd om was-achterstanden weg te werken, nog even goed te eten en de tas klaar te maken, zodat we donderdag helemaal fris en fruitig aan de tour konden beginnen.

Na een kennismaking met onze reisgenoten (2 andere Nederlandse stellen, Mongoolse gids ‘Billy’ en de chauffeur) zijn we aan de eerste van vele kilometers in de Russische minibus begonnen. De eerste lunchstop verliep zoals we hadden verwacht: een groentesoep die voornamelijk bestond uit vette vleeslellen, ketchup erbij voor de Westerlingen en een flesje Coca Cola. De vleeslellen hebben we laten liggen, maar de cola vanwege zijn preventieve ‘reinigende’ werking maar wel baas gemaakt. Aangekomen in eindbestemming van die dag Kharkhorin, hebben we een museum en een mooi klooster bezocht. Onze jonge gids Billy was nog wat zenuwachtig, maar wist met veel keelgeschraap een hoop te vertellen over de geschiedenis van zijn land.

Na deze culturele activiteiten zijn we naar een gerkamp gereden voor de eerste overnachting. Dit gerkamp, met zijn witte ronde tenten, had een restaurantje en een toiletgebouwtje met zowaar normale wc’s en douches! Na onze kennismaking met de Mongoolse toiletten onderweg was dit een aangename verrassing. Een Mongools toilet is namelijk niet meer dan een heel diep gat in de grond met wat planken erboven om op te staan. Jullie begrijpen dat vliegen dit ook reuze interessant vinden en dat het daarnaast een uitdaging is om niet over de planken uit te glijden en met 1 (of 2) benen in het gat te belanden… Vandaar soms de beslissing om niet in, maar achter het toiletgebouwtje naar de wc te gaan ;) Het eten in het gerkamp was erg lekker (het vlees konden we skippen als we wilden) en met een sfeervol vuurtje in de tent hebben we goed kunnen slapen.

Uitgerust zijn we de volgende dag op pad gegaan naar Tariat Village. Tijdens een tussenstop in Tsetserleg, waar we hebben geluncht en over de lokale markt hebben gelopen, is helaas een rugzak van een van onze reisgenoten uit de bus gestolen. Ook de tas met kleding van de chauffeur was verdwenen. Wij hebben geluk gehad dat al onze spullen er nog waren. Na wat gezoek, gefoeter en geregel (o.a. melding bij politie) en een op verzoek vegetarische lunch, zijn we doorgereden naar de Khorgo Vulkaan. Mooi om vanaf boven uitzicht te hebben over het Witte Meer (Terkhiin Tsagaan Nuur) en de zon onder te zien gaan.

Eindbestemming van die dag was een nomadenfamilie: een familie die zo’n 5 keer per jaar hun boeltje oppakt en met hun hele hebben en houden doortrekt naar een volgende plaats om de kuddes yaks, geiten en paarden te laten grazen. Heel gaaf om 2 nachten bij hen door te brengen! Elk gezin woont in een tent waarin alles gebeurt: er wordt gekookt, afgewassen, geslapen, gerelaxed (met tv), gasten ontvangen… Bizar! Alles ruikt en smaakt er naar geiten-/yakmelk, maar dat went heel snel ;) Er is voor ons gekookt, maar slechts 1 man van ons gezelschap durfde het aan om het vlees te eten… Het vet is hier echt wel het belangrijkste onderdeel van het vlees en dat ziet er niet zo aantrekkelijk uit… Ach, des te meer had de familie zelf te eten van het vlees. Na de geitenvodka (ze kunnen werkelijk alles maken van dat spul!), nog een Djenghis Khan vodka om de vorige mee weg te spoelen en een potje toepen, zijn we moe maar voldaan onze eigen tent ingedoken.

De volgende ochtend bleek dat wij wederom geluk hadden gehad, want van de 2 andere stellen had 50% de hele nacht op de wc doorgebracht… Ondanks het overslaan van het vlees (de vleeseter zat gek genoeg niet in de ziekenboeg), waren de maagjes toch niet helemaal bestand tegen de Mongoolse manier van koken. In afgeslankt gezelschap zijn we op pad gegaan naar het Witte Meer, waar we tussen de yaks hebben gezeten en onze ogen uit hebben gekeken naar het mooie landschap. Na de (wederom vegetarische) lunch bij de nomadenfamilie hebben we een paardrijtocht gemaakt, die echt geweldig was daar op die open vlaktes! Na een vergelijkbaar avondritueel (vega eten, vodka, toepen) hebben we weer heerlijk geslapen. Wat een rust, ruimte en eenvoud…

Op zondag hebben we afscheid genomen van de nomadenfamilie en zijn via weer een lokale markt naar een gerkamp met warmwaterbronnen gereden. Cora had natuurlijk al verteld dat ze bijna jarig was (dat vertelt ze ieder jaar tegen zoveel mogelijk mensen :)) en Ron had in het diepste geheim met gids Billy besproken dat het gerkamp waar we op zondag zouden verblijven, het meest geschikt was om die verjaardag alvast te vieren. Op de lokale markt hebben die stiekemerds daarom een geweldige taart (deels roze!) gekocht en heeft de chauffeur heel voorzichtig over de hobbelwegen gereden, zodat de geweldige taart geweldig bleef. Na een moppie ontspannen in de warmwaterbronnen, een lekker maaltje, verjaardagsliedjes zingen en kaarsjes uitblazen, ging die rakker schoon op!

Omdat niet iedereen bij de nomadenfamilie had paargereden, zijn we de volgende dag op weg naar Khogno Khan gestopt om kameel te rijden. Daar gingen we: lekker toeristisch hobbel de bobbel op die geinige beesten door een mooie omgeving in de zandduinen, een leuke ervaring!

Het mooiste gerkamp van de tour bereikten we tegen het eind van die middag: gelegen in de rotsen, onderaan een deels heropgebouwde ruïne van het Erdene Khamba klooster. Wederom genoeg moois te zien!

De laatste volle dag stond in het teken van het Hustai National Park: het park waarin de beroemde en zeldzame Przewalskipaarden leven. We hebben geluk gehad, want Billy had slechts 3 van de 11 voorgaande keren dat hij het park bezocht de paarden daadwerkelijk gezien. Met ons bezoek werd dat 4 van de 12 keer (al zagen we ze op respectabele afstand :)). We hadden in het infocentrum al gelezen dat een Nederlander een hele grote rol heeft gehad in het behoud van deze unieke wilde paardensoort. Leuk dat we ze met eigen ogen konden aanschouwen.

Na een laatste gezamenlijke borrel en wat kaartspelletjes, nog 1 nacht in de gertent en nog 1 gezamenlijk ontbijt, hebben we op woensdag 9 augustus na aankomst in Ulaanbaatar aan het eind van de ochtend afscheid genomen van onze reisgenoten.

Hoewel we vooraf verwacht hadden dat we bij terugkomst in het hotel heel erg toe zouden zijn aan een douche en aan fatsoenlijk eten, viel dat ontzettend mee! We hebben op veel plaatsen kunnen douchen, al met al best lekker gegeten en heel goed geslapen. Best luxe eigenlijk zo’n tour door Mongolië...

10 augustus hebben we uiteraard feestend doorgebracht met een uitgebreid ontbijt, een pannenkoekentaartje en een lekkere lunch. O ja, en een reis naar Cambodja van in totaal 30 uur… Het deel van de verjaardag in Beijing, waar we moesten overstappen en onze bagage moesten ophalen en opnieuw inchecken, een activiteit die in totaal wel een uur of 4 in beslag nam, was niet de meest feestelijke. Maar je moet er wat voor over hebben om je 32e verjaardag in Mongolië en China te kunnen vieren ;)

De lange reis is gelukkig wel goed gegaan en inmiddels hebben we onze eerste nacht in Cambodja er op zitten. Levendig en warm zijn de eerste indrukken. Later meer over de hierop volgende indrukken!